gatunek: dramat
kraj: Francja, Rosja
reżyseria: Aleksander Rogożkin
rok produkcji: 2002
czas trwania: 85 minuty

CzK (lub Czeka) to nazwa policji politycznej powołanej na rozkaz Lenina, gdy ten po zamachu na swoje życie zorientował się, że w komunistycznym „raju” jakim jest Związek Radziecki mogą istnieć ludzie, którzy nie zgadzają się z tym co robi. Postanowił więc niewdzięcznych „zdrajców ludu” wytępić. W okresie swojego funkcjonowania z rąk czekistów zginęło ponad pół miliona ludzi.

Bohaterem filmu jest Andriej Srubow – przewodniczący gubernialnej Komisji Nadzwyczajnej do Walki z Sabotażem i Kontrrewolucją. Jako człowiek inteligentny i wrażliwy brzydzi się widokiem krwi i śmierci człowieka. Jednak musi wykonywać należycie swój zawód – bestiastwo i niesprawiedliwość masowych mordów dokonywanych za jego wyrokiem bądź przyzwoleniem tłumaczy sobie wyższą koniecznością, rewolucją, która to ponoć potrzebuje krwi, aby żyć. Praca odciska piętno na jego zdrowiu psychicznym oraz życiu rodzinnym. Stopniowo pogrąża się w szaleństwie…

Obraz ten przedstawia w sposób dosadny co zrobili bolszewicy z ideą rewolucji komunistycznej – mówiąc o demokracji i władzy proletariatu posyłali na śmierć miliony obywateli z różnych klas społecznych, w dużej mierze właśnie z proletariatu. Stworzyli państwo totalnego terroru i samowoli służb państwowych. Niewiele trzeba było, aby jako zdrajca ludu dostać kulkę w łeb w podziemiach fabryk śmierci, czym tak naprawdę były więzienia Czeki. Wystarczyło mieć wujka oficera, być Żydem, lub opowiedzieć dowcip wyśmiewający władzę.

W filmie są pokazane egzekucje oraz prowizoryczny sąd – bez wgłębiania się w szczegóły niemal 100% zatrzymanych skazywano na śmierć. Śmiesznym momentem jest, gdy podczas „sądu”, czekista wyczytujący dane i winę więźnia przeczytał imię, nazwisko i zawód swojego kolegi, a ten znużony kilkugodzinnym powtarzaniem słowa „rozstrzelać” co 30 sekund, sam siebie skazał na śmierć.

Film jest adaptacją książki „Drzazga” Władimira Zazubrina.