scenariusz: Ulrike Meinhof
reżyseria: Eberhard Itzenplitz
rok produkcji: 1970
język: polski lektor

7 października to data urodzin niemieckiej dziennikarki i działaczki politycznej Ulrike Meinhof. Z tej okazji prezentujemy „Bambule”. Tytułowe słowo oznacza „rozróba”. Jest to ekranizacja sztuki napisanej przez Ulrike Meinhof -dziennikarkę i współprzywódczynię lewicowej organizacji zbrojnej Frakcja Armii Czerwonej (RAF).

Bohaterkami sztuki są młode wychowanki domu poprawczego dla dziewcząt, które weszły w konflikt z prawem. Meinhof przygląda się problemom i osobowościom dziewcząt z „nizin społecznych” wskazując na społeczne źródła ich wykluczenia. Bohaterki miotają się między bezsilną ucieczka w prostytucje i narkotyki, inne zaś dojrzewają do tego by wskazać polityczne przyczyny swoich problemów i zdobyć się na sensowny, ukształtowany bunt przeciw instytucjom opresji.

Film został nakręcony w domu poprawczym dla dziewcząt mieszczącym się przy Ollenhauerstrasse w Berlinie. Zagrały w nim amatorki, wychowanki tej placówki. Powstał na podstawie książki autorstwa Meinhof pt: „Bambule – Fursorge – Sorge fur wen?”, wydanej w 1971 roku w Berlinie przez Klausa Wagenbacha i wielokrotnie wznawianej, ostatnio w 2002 roku. Choć film nakręcono w roku 1970 to ze względu na podziemną działalność jego autorki wyświetlono go po raz pierwszy dopiero ćwierć wieku później. Rok jego powstania był zarazem momentem gdy Ulrike Meinhof porzuciła swoje dotychczasowe życie i biorąc udział w odbiciu Andreasa Baadera, dała początek zbrojnej działalności, antyimperialistycznej Frakcji Czerwonej Armii.

Reżyser filmu tak po latach wspominał udział Meinhof w powstawaniu tej ekranizacji:
„Ponieważ posiadała pewną charyzmę, aurę, którą można było zaobserwować, dziewczyny chętnie nawiązywały z nią kontakt. Starała się wytłumaczyć im, że chcemy zrobić film, w którym pomożemy im dzięki ich własnym historiom. „Chcemy pokazać ten film wszędzie, aby było wam lepiej”. Była bardzo konkretna, kiedy je przekonywała. Później, kiedy wszyscy dyskutowali o możliwościach mass mediów, także o przekazywaniu wiadomości w przypadku filmu, aby za ich pośrednictwem coś zdziałać, mieliśmy wrażenie, że była coraz bardziej zrezygnowana oraz wyraźnie mówiła, że to medium, również nie może nic zmienić.”

Przeczytaj:
Baader-Meinhof