reż.: Joaquín Jordà & Gianni Toti
rok produkcji: 1970
kraj: Włochy
czas trwania: 31 minut
język: napisy polskie

Film dokumentalny o Leninie, zamówiony przez Włoską Partię Komunistyczną z okazji setnej rocznicy jego urodzin. Jordá stworzył ten film podczas swojego pobytu we Włoszech, we współpracy z Giannim Toti.

„Film podzielony na 3 części. Pierwsza zawiera materiały dotyczące Komuny Paryskiej i warunków życia miejskiego i wiejskiego proletariatu w Rosji w 1870. Druga część to różne fragmenty filmów dokumentalnych o Leninie. Trzecia to fragmenty filmów nakręconych w latach 1960-1970, w towarzystwie ody, „Wiek burz”, jedynego poematu napisanego przez Lenina. Przy tworzenia drugiej części poprosiliśmy ZSRR o przysłanie nam wszystkich dostępnych materiałów. Setki metrów otrzymanych filmów sprawiły, że zdałem sobie sprawę, jak bardzo były manipulowane. Wyeliminowano ludzi, którzy popadli w niełaskę, jak na przykład Trocki; ludzie występujący na dalszych planych powtarzają gesty Lenina, zmieniając go w marionetkę w rękach innych…” (J. Jordà)

Jeden z dwóch filmów, który pozostał z czasów bojówek powiązanych z Joaquimem Jordą we Włoszech.

Dydaktyczna tendencja przewodzi w niektórych z jego pierwszych filmów, na przykład w obrazie „Portugalia – Spokojny Kraj”, który – podobnie jak „Lenin żyje” – został nakręcony potajemnie, oba te filmy, powstałe na zamówienie Włoskiej Partii Komunistycznej, są dość rygorystyczne w swej ideologicznej perspektywie. Sukces odniosły dzięki umiejętnemu montażowi, który raczej sugeruje widzowi niż narzuca jedyny słuszny punkt widzenia. Ogólnie rzecz biorąc motywy rebelii i niesprawiedliwości zawsze ekscytowały Jordę, który w roku 1971 popełnił adaptację „Żelaznej Pięty” Jacka Londona.

Przeczytaj:
Kilka słów o Leninie