Produkcja: USA
Rok produkcji: 1982
Reżyseria: Godfrey Reggio
Zdjęcia: Ron Fricke
Muzyka: Philip Glass
Czas trwania: 87 minuty

– Film został nakręcony w 1982 roku.
– Tytuł: „Koyaanisqatsi” to słowo pochodzące z języka indian Hopi, które oznacza „życie szalone, życie w pędzie, życie, które trzeba zmienić”.
– W filmie nie pojawia się żaden komentarz, nie ma narratora.
– Bohaterem filmu jest nasza planeta – Ziemia.
– W filmie pokazane są dwa rodzaje obrazów – zdjącia przyrody i miast.
– Zdjęcia były robione na terenie Stanów Zjednoczonych, a zdjęcia miasta, to obrazy z Nowego Jorku.
– Kamera inaczej pokazuje przyrodę, a inaczej miasto. Nad dzikimi, niezamieszkanymi przez człowieka obszarami kamera „przelatuje”, ujęcia są długie, obraz jest spokojny. Przyroda jest statyczna, niezmienna.
– Miasto to dynamika, ciągła zmiana i ruch, chaos, pęd, strumień ludzi i samochodów. Obrazy zmieniają się szybko, coraz szybciej. Jednak pojawia się także powolny lot kamery nad miastem, Obraz miasta z lotu ptaka przekształca się w obraz mikroprocesorów.

– Miasto także pokazane jest poprzez spokojne ujęcia, zwolnione tempo filmowania.
– Wszystkim tym obrazom towarzyszy niesamowita muzyka autorstwa Philipa Glassa.
– Ostatnie ujęcie pokazuje indiański rysunek na skalnej ścianie. Temu ujęciu towarzyszy spokojna muzyka i śpiew chóru męskiego, który powtarza jedną tylko frazę: „koyaanisqatsi”.
– Przed napisami końcowymi pojawia się tekst (po niemiecku!), słowa pochodzące prawdopodobnie od indian Hopi, mówiące, że wydobywanie darów Ziemi może się odwrócić przeciw nam, aż pewnego dnia spadnie z nieba naczynie wypełnione popiołem i wszystko pogrzebie. Słowa te nawiązują do przedostatniego ujęcia filmu, które pokazuje katastrofę Challengera i spadanie jednej z jego cząści na ziemię.