produkcja: USA
gatunek: Dramat polityczny
reżyseria: John Frankenheimer
czas trwania: 111 minuty
język: polski lektor

Historia słynnego buntu czarnych więźniów który wybuchł w więzieniu Attica w USA.Buntownicy przejęli kontrolę nad większością wiezienia biorąc jako zakładników kilkunastu białych strażników. Wysunęli jednocześnie żądania zaprzestania tortur i poniżania, domagając się, by traktowano ich w ludzki, godny sposób. Inicjatorami buntu byli m.in. członkowie Czarnych Panter. Po wielodniowych pozorowanych negocjacjach, białe rasistowskie państwo zdecydowało się na rozwiązanie siłowe. Specjalne jednostki które wtargnęły na teren więzienia by zdławić rebelie wymordowało kilkunastu buntowników.

Społeczność więzienna jest mikroskopijną wersją naszego zchierarchizowanego i rozbudowanego społeczeństwa, a co za tym idzie odzwierciedla pogłębioną tendencję do autorytaryzmu. W placówkach karnych najgorzej traktowani są ubodzy czarnoskórzy więźniowie ze względu na niezahamowane przejawy rasizmu ze strony strażników. To właśnie rasistowsko nastawiona policja i niesprawiedliwy system sądowy są powodem ich cierpienia. Wewnątrz ośrodków karnych występuje również walka klas, której przejawem są nieustające brutalne zatargi pomiędzy strażnikami a więźniami. Umożliwia to tym w mundurach stosowanie wszelkich metod, jakie uznają za stosowne ażeby zdusić opór i nieposłuszeństwo osadzonych.
Czytaj dalej »

reżyseria: Kristina Konrad
produkcja: Niemcy , Szwajcaria
rok produkcji: 2005
czas trwania: 84 minuty
język: polski lektor

Ćwierć wieku temu 20-paroletnia Kristina Konrad wyruszyła z rodzinnej Szwajcarii do Nikaragui, w której rewolucjoniści z Frontu Wyzwolenia Narodowego toczyli nierówną walkę z reżimem Somozy.

Zafascynowana ludowym zrywem Europejka nakręciła film o kobietach z batalionu Veronici Lacayo. Czy rewolucja z ich perspektywy wyglądała inaczej? Z jednego z filmowych kadrów powstało zdjęcie. Dwie młode dziewczyny w mundurach uśmiechają się do obiektywu. Kim są? Czy udało im się przeżyć? Po latach 50-letnia reżyserka postanawia wrócić do Ameryki Łacińskiej i odnaleźć swoje bohaterki. Ówczesne wydarzenia były ważne również dla niej: „Nikaragua była Wietnamem mojej generacji” – mówi. Ale przez 25 lat w Nikaragui wiele się zmieniło – i w sensie politycznym, i obyczajowym. Konrad szuka swoich bohaterek w twarzach dzisiejszych mieszkanek Nikaragui, niczym nie różniących się od swoich rówieśniczek z USA i Europy. Czy współczesne dziewczyny byłyby zdolne do tak heroicznych gestów jak słynne Sandinistki? Konrad rozpoczyna żmudne śledztwo. Rozmawia z ludźmi, którzy pamiętają tamte burzliwe czasy. Ze skrawków wspomnień rodzą się portrety kilkunastoletnich wówczas bohaterek.
Czytaj dalej »

Kraj: Wielka Brytania
Rok produkcji: 2009
Czas trwania: 70 minut
Język: Polski lektor

Każdego dnia jesteśmy bombardowani zdjęciami z wojen i konfliktów rozgrywających się w różnych częściach świata. W ręku dobrego fotoreportera aparat jest świadkiem wydarzeń, ale też skuteczną bronią w walce o zachowanie naszego człowieczeństwa i kroniką prawdy na potrzeby historii. Bohaterowie filmu to kilku najwybitniejszych fotoreporterów, którzy byli lub nadal są świadkami różnych wojen. I choć oswojeni z ciemnymi stronami swojego zawodu, często z trudem wytrzymują psychicznie ogrom cierpień, z jakimi przychodzi im się stykać.

Po powrocie do domu zastanawiają się, czy mogli coś więcej zrobić, pomóc, interweniować. Takie pytania dręczą ich do następnego wyjazdu. Trudno nie wierzyć, kiedy jeden z nich mówi, że żadnej wojny nie da się usprawiedliwić, że słuszne wojny nie istnieją.

Ashley Gilbertson znalazł się w ogarniętym wojną Iraku, mając zaledwie 25 lat. Jego celem nie było zdobywanie zdjęć na pierwsze strony tabloidów, ale ukazanie szerszego obrazu wydarzeń. Po pobycie tam wydał książkę „Whiskey, tango, fokstrot – fotograficzna kronika irackiej wojny”. Na zdjęciach uchwycił kluczowe sceny tej wojny. Pokazują, że współczesna wojna jest zupełnie nieludzka, wyzuta z emocji.
Czytaj dalej »

Produkcja: Francja, Hiszpania, Irlandia, Niemcy, Wielka Brytania, Włochy
Gatunek: Dramat polityczny
Reżyseria: Ken Loach
Scenariusz: Paul Laverty
Rok produkcji: 2006
Czas trwania: 127 minuty
Język: Polski lektor

Film Kena Loacha „Wiatr buszujący w jęczmieniu” to drugi, po „Tajnych aktach” obraz tego reżysera podejmujący problem brytyjskiej obecności w Irlandii. „Tajne akta” były krytyką współczesnej polityki w Irlandii Północnej i zakulisowej, autorytarnej działalności brytyjskich służb specjalnych. „Wiatr…” skupia się na analizie wydarzeń, które według Loacha są źródłem dzisiejszego „problemu irlandzkiego”; wojny o niepodległość 1920 roku i kończącego ją pokoju, narzucającego podział Irlandii.

Jak zwykle w twórczości tego autora nie obserwujemy postaci znanych z podręczników historii, przywódców i liderów, nie widzimy najważniejszych bitew, narad sztabów, rokowań pokojowych. Zamiast tego otrzymujemy doskonałe studium tego jak polityczny konflikt przekłada się na życie zwykłych ludzi, jak wielka polityka wygląda z perspektywy robotnika, lekarza, chłopa, żołnierza, zaangażowanych w polityczną walkę. Widzimy jak jej dynamika sprawia, że sąsiad zmuszony jest strzelać do sąsiada, przyjaciel do przyjaciela.
Czytaj dalej »

Reżyseria: Lee Isaac Chung
Zdjęcia: Lee Isaac Chung
Muzyka: Claire Wibabara
Rok produkcji: 2007
Czas trwania: 97 minuty
Język: Polski lektor

Pierwszy w historii film w języku kinyarwanda. Życie po masakrze w Ruandzie ukazane przez pryzmat przyjaźni dwóch nastolatków, których łączy wspólne pragnienie zemsty.

Munyurangabo (Jeff Rutagengwa) jest z plemienia Tutsi, ale przyjaźni się z młodym Sangwą (Eric Ndorunkundiye) z Hutu, który trzy lata wcześniej uciekł z rodzinnego domu. Ojciec Munyurangabo nie żyje – jak wielu innych Tutsi został zabity podczas masakry. Wydaje się, że minęło wystarczająco sporo czasu, żeby Ruanda podniosła się po tamtej tragedii, ale sytuacja bohaterów pokazuje, że tak nie jest. Munyurangabo chce pomścić ojca – w tym celu kradnie maczetę – a Sangwa zamierza mu w tym pomóc. Wybierają się autostopem do rodzinnego domu Sangwy. Mają zatrzymać się tylko na jeden dzień, ale chłopak chce zostać dłużej, choć jego przyjaciel nie jest tu mile widziany. „Nie wiesz, że to Tutsi? Tutsi są wstrętni.” – mówi ojciec Sangwy. Przyjaciele, pod wpływem ciężkiej atmosfery domu, nagle zaczynają patrzeć na siebie z dystansem. W cichej wiosce, gdzie mieszkają rodzice Sangwy, uprzedzenia wciąż są żywe. Odradza się również napięcie między Sangwą a jego ojcem.
Czytaj dalej »

produkcja: USA
rok: 1982
gatunek: dramat polityczny
reżyseria Costa-Gavras
zdjęcia Ricardo Aronovich
czas trwania: 122 minuty
język: polskie napisy / polski lektor

W kilka dni po wojskowym przewrocie w Chile Pinocheta, w którym obalono prezydenta Allende, zaginął mieszkający w Santiago młody Amerykanin, znany ze swych lewicowych poglądów. Mimo nacisków ojca zaginionego, Ambasada Stanów Zjednoczonych nie potrafiła wyjaśnić losów zaginionego. Prowadząc poszukiwania na własną rękę odkrył, że syn został zamordowany przez żołnierzy junty, a mogło do tego dojść jedynie za cichym przyzwoleniem CIA, ponieważ był świadkiem działalności oficerów amerykańskiego wywiadu na terenie Chile.

Ta autentyczna historia stała się tematem książki Thomasa Hausera, a w ślad za nią filmu głośnego reżysera kina politycznego, Costy-Gavrasa. Zaginiony, który otrzymał Złotą Palmę w Cannes, wywołał równocześnie skandal polityczny – chociaż jego akcja rozgrywa się w bliżej nieokreślonym kraju Ameryki Południowej, władze Chile złożyły oficjalny protest. Protestował też Departament Stanu USA, ponieważ film mówi nie tylko na temat brutalnej rozprawy junty wojskowej Pinocheta ze zwolennikami rządu Frontu Jedności Narodowej, ale równocześnie porusza problem dwuznacznej obecności przedstawicieli rządu USA w krajach Ameryki Południowej i mylnym, kształtowanym przez mass media, wyobrażeniu przeciętnych obywateli USA o spełnianej tam przez nich roli.
Czytaj dalej »

produkcja: RFN
gatunek: dramat polityczny
reżyseria: Volker Schlöndorff, Margarethe von Trotta
rok produkcji: 1975
czas trwania: 102 minuty
język: polski lektor

…albo: Jak powstaje przemoc i do czego może doprowadzić – tak brzmi pełny tytuł filmu i minipowieści noblisty Heinricha Bölla – pisarza z takich, którzy lubili trzymać rękę na pulsie i aktywnie reagować na wydarzenia bieżące. Tak książka jak jej ekranizacja są jawnym i ważnym dokumentem nader nerwowego momentu w historii RFN połowy lat 70-tych oraz zapisem ówczesnego stanu umysłowego rozpalonych głów.

Geneza społeczna-polityczna obu dzieł artystycznych jest zasadnicza: to okres, w którym Niemcy Zachodnie zmagają się z plagą profesjonalnego terroryzmu w postaci Frakcji Czerwonej Armii lub – jak kto woli – grupy Baader-Meinhoff. Böll, na łamach prasy, już kilkakrotnie wypowiadał się w tej sprawie: miarka się przebrała kiedy czysto rabunkowy napad na bank w Kaiserslautern część prasy automatycznie połączyła z RAF-em. Böll zareagował przeciw nagonce i w efekcie sam stał się jej obiektem jako ‘na równi niebezpieczny’. Także Schlöndorff i von Trotta stali się obiektem zainteresowania służb specjalnych – ich domek w słonecznej Toskanii stał się celem prewencyjnego ataku profesjonalnego szwadronu antyterrorystycznego. Miarka się przebrała – pisarz i filmowcy postanowili zareagować na to wszystko po swojemu, czyli nakręcili głośny film według okrzyczanej powieści.
Czytaj dalej »

produkcja: USA
reżyseria Hilla Medalia
scenariusz Hilla Medalia
rok produkcji: 2007
język: polski lektor

Od śmierci Rachel Levy, siedemnastoletniej Izraelki, która zginęła przed czterema laty w Jerozolimie w samobójczym zamachu bombowym, jej matka, Abigail, nie może ani na chwilę odzyskać spokoju. Samobójczego zamachu dokonała również siedemnastolatka, Ajat al-Achras, uczennica z palestyńskiego obozu dla uchodźców, odległego o kilka mil. Obie młode kobiety wyglądały bardzo podobnie.

Film dokumentalny Umrzeć w Jerozolimie – ukazując żałobę obu rodzin i Abigail Levy, poszukującą odpowiedzi na dręczące ją pytania – zgłębia konflikt palestyńsko-izraelski, jednaki ból mimo różnic kulturowych i innego spojrzenia na śmierć, a wreszcie, nadzieje na pokój. Kulminacyjnym punktem filmu jest niezwykle wzruszające spotkanie matek obu zmarłych dziewcząt.

Film Medalii jest dokumentalnym zapisem tego, jak radzą sobie rodziny obu dziewczyn z ich śmiercią. Matka Racheli dąży do spotkania z matką Ayat, chcąc zrozumieć dlaczego ich córki musiały zginąć. Czy ta rozmowa ją ukoi i da nadzieje na pokój?
Czytaj dalej »

reż. Jurij Chaszczewadzki
kraj: Polska, Białoruś, Niemcy
Rok produkcji: 2002
Czas trwania:52 minuty
Język: polski lektor

W 1850 roku młody Lew Tołstoj służył w armii rosyjskiej na Kaukazie. Nakreślony w jego późnej prozie przygnębiający obraz rosyjskiej wojny w Czeczenii białoruski reżyser Jurij Chaszczewadzki zestawia z obrazem współczesnego czeczeńskiego konfliktu, jaki wyłania się z istniejących materiałów filmowych.

Chaszczewadzki, znany z mistrzowskiego montażu materiałów archiwalnych, tym razem wykorzystał nieocenzurowane nagrania wideo wielu różnych korespondentów wojennych. Powstał film szokujący w warstwie wizualnej, a jednocześnie refleksyjny w narracyjnej. Gorzka, niestroniąca od ironii, a nawet czarnego humoru narracja, prowadzi do smutnego wniosku – że w zasadzie nic nie zmieniło się w rosyjskich wojnach od czasów Tołstoja. Ta sama jest gotowość do najbrutalniejszej przemocy, te same absurdalne wojskowe parady, te same nawet typy ludzkie wśród żołnierzy.

Jury 45 Międzynarodowego Festiwalu Filmów Dokumentalnych i Animowanych w Lipsku pochwaliło reżysera za jego „polityczną odwagę, której potrzebował, aby stworzyć taki film o rosyjskiej wojnie na Kaukazie”.
Czytaj dalej »

Reżyseria: Klaartje Quirijns
Kraj: Holandia
Rok produkcji: 2007
Czas trwania: 75 minuty
Język: Polski lektor

„Jeśli zamordujesz jednego człowieka, pójdziesz do więzienia. Jeśli zabijesz czterdziestu będziesz siedział w szpitalu dla psychicznie chorych, ale jeśli wymordujesz czterdzieści tysięcy, resztę życia spędzisz na wygnaniu z pełnym kontem bankowym. To właśnie chcielibyśmy zmienić” – Reed Brody, Human Right’s Watch.

Autor tego powiedzenia od siedmiu lat ściga Hissene’a Habre’a, dyktatora odpowiedzialnego za tortury i wymordowanie tysięcy ludzi w Czadzie. Reed Brody, zawzięty prawnik jest niebezpiecznym przeciwnikiem polityka. Wcześniej pomógł przekonać Izbę Lordów do wydalenia Pinocheta z Wielkiej Brytanii. Ten sam precedens ma zamiar wykorzystać w sprawie Habre’a, by doprowadzić do jego wydalenia z Senegalu, gdzie żyje ze skradzionych milionów. „Łowcy dyktatorów” już udało się spowodować, że od 2000 roku Habre przebywa w areszcie domowym.
Czytaj dalej »

Gatunek: Dramat
Kraj: Włochy
Rok produkcji: 2003
Reżyseria: Marco Bellocchio
Obsada: Maya Sansa, Roberto Herlitzka, Luigi Lo Cascio
Czas trwania: 106 min
Język: Polski lektor

Rzym, rok 1978. Chiara, młoda kobieta, wprowadza się ze swoim chłopakiem do nowego mieszkania. Pozornie prowadzi zwyczajne, pełne rutyny życie. Jej kolega Enzo zaczyna jednak podejrzewać, że pod spokojem i opanowaniem Chiary kryje się coś tajemniczego. W istocie okazuje się ona członkinią Czerwonych Brygad, włoskiej podziemnej organizacji terrorystycznej, która przygotowuje się do uprowadzenia byłego premiera Włoch i dokonania na nim egzekucji za domniemane zbrodnie.

Wydarzenia ukazywane są oczami Chiary, dziewczyny momentami zalęknionej, kiedy indziej zagubionej na pograniczu marzeń i rzeczywistości. Po skutecznym przeprowadzeniu pierwszego etapu planu stopniowo dają o sobie znać wyzwania związane z więzieniem polityka w samym środku pogrążającego się w kryzysie kraju. Z upływem kolejnych dni napięcie wewnątrz grupy terrorystów, którzy podobnie jak ich ofiara są uwięzieni w niewielkim mieszkaniu, staje się coraz trudniejsze do zniesienia. Wątpliwości rewolucjonistki Chiary narastają i stopniowo zaczyna ona kwestionować – emocjonalnie i ideologicznie – swe czyny i wierność sprawie.
Czytaj dalej »

film dokumentalny/dramat
Wlk. Brytania, 2006, 92 min
reżyseria: Michael Winterbottom, Mat Whitecross
obsada: Farhad Harun, Riz Ahmed, Arfan Usman, Waqar Siddiqui
język: polski lektor

Oparta na faktach dramatyczna historia trójki przyjaciół uwięzionych w Guantanamo. Film kontrowersyjnego reżysera, Michaela Winterbottoma, zdobywca Srebrnego Niedźwiedzia na festiwalu w Berlinie.

Mieszkający w Tipton w środkowej Anglii 19-letni Asif (Afran Usman) dowiaduje się od matki, że znalazła mu w Pakistanie żonę. Chłopak zgadza się na wesele, jedzie do ojczyzny i stamtąd telefonicznie prosi przyjaciela Ruhela (Farhad Harun), by zastąpił na ślubie jego drużbę, który nie może dojechać. Ruhel postanawia pojawić się na ślubie z Shafiqiem (Riz Ahmed) i Monirem (Waqar Siddiqui). Cała czwórka przyjaciół spotyka się w Karaczi i po płomiennej mowie imama w meczecie spontanicznie postanawia pojechać do Afganistanu. Dołącza do nich pakistański kuzyn Shafiqa, Zahid. Po wyczerpującej drodze docierają do Kandaharu, ale poza piciem piwa i włóczeniem się po mieście nie mają pomysłu, co robić. Postanawiają więc wracać do Pakistanu i wtedy właśnie zaczynają się ich dramatyczne przygody.
Czytaj dalej »

Steven Soderbergh oparł dwie części swojego „Che” na „Reminiscencjach z kubańskiej wojny rewolucyjnej” i „Dzienniku boliwijskim”. Światowa premiera obydwu filmów miała miejsce na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes w 2008 r.

Soderbergh jest zmorą senną hollywoodzkich producentów filmowych. Wiedzą, że potrafi być znakomitym rzemieślnikiem, na którym zbiją mnóstwo kasy („Ocean’s Eleven”). Jednocześnie jednak kino rozrywkowe traktuje prawdopodobnie tylko jako wprawkę i zabawę, a także sposób na pozyskanie zaufania producentów, by następnie móc ich wykiwać, realizując swoje artystyczne fanaberie, od których zresztą zaczął swą przygodę z kinem („Seks, kłamstwa i kasety wideo”).

Tym razem reżyser postawił sobie za cel (jak sam mówi) opowiedzieć o ludzkiej woli politycznego kształtowania rzeczywistości – o tym, jak czasem odnosi ona zwycięstwo, a innym razem porażkę. Postawił sobie przy tym kilka obostrzeń i ograniczeń. Wydaje się, że najbardziej pragnął uniknąć patosu i wynikających z niego oskarżeń o melodramatyzację głównego bohatera i tematu. W tym celu wybrał formułę nawet nie tyle stylizacji na dokument, ale wręcz realizacji filmu jakby był dokumentem.
Czytaj dalej »

kraj: USA
rok produkcji: 2007
reżyseria: Alex Gibney
czas trwania: 106 minuty
język: polski lektor

Afgański taksówkarz Dilawar nie mógł wiedzieć, że 1 grudnia 2002 roku rusza w ostatni kurs w swoim życiu. Zatrzymany przez miejscową milicję pod zarzutem współpracy z terrorystami, wydany w ręce Amerykanów, nie zdołał dowieść swej niewinności – zmarł zakatowany za murami owianej złą sławą bazy lotniczej w Bagram.

Był spokojnym, dobrym człowiekiem – wspominają Dilawara znajomi. Ten były rolnik z trudem uzbierał pieniądze na zakup samochodu, aby móc zarabiać jako taksówkarz. W nowym fachu nie pracował długo, gdyż pewnego dnia zatrzymała go afgańska milicja. W bagażniku znaleziono elektryczny stabilizator i to wystarczyło, by taksówkarz trafił w ręce Amerykanów. Pięć dni trwała gehenna Dilawara maltretowanego przez żołnierzy. Gdy 10 stycznia 2002 roku zmarł w wyniku obrażeń, pracownicy bazy w Bagram jako oficjalny powód zgonu podali „przyczyny naturalne”. Autopsja wykazała jednak, że Afgańczyk był m.in. kopany po nogach z taką brutalnością, iż gdyby przeżył, obie kończyny należałoby amputować.

Śmierć niewinnego taksówkarza jest jednym z szeregu incydentów, jakie miały miejsce w amerykańskich bazach wojskowych i więzieniach. Niewiele z nich wzbudza jednak zainteresowanie mediów. Ceniony dokumentalista Alex Gibney postanowił przybliżyć tragiczną historię Dilawara i postępujący proceder naruszania przez władze USA praw człowieka w imię drastycznie nadinterpretowanej idei bezpieczeństwa narodowego. Pod pozorem dbania o obronność kraju gabinet prezydenta Busha znalazł sposób na usankcjonowanie metod działania stojących w jawnej sprzeczności z Konwencją genewską. Zasadę „cel uświęca środki” ochoczo przyswoili sobie funkcjonariusze CIA i ledwo opierzeni żołnierze, którzy w Iraku i Afganistanie poddawali torturom częstokroć przypadkowych aresztantów.
Czytaj dalej »

Kraj: Francja/Austria
Rok produkcji: 2005
Czas trwania: 45 minut
Język: polski lektor

Wstrząsający dokument o ludzkim okrucieństwie. Reżyser, Hubert Sauper, udał się z kamerą do „jądra ciemności” – ogarniętego wojennym szaleństwem Zairu, w którym przebywali uciekinnierzy z Rwandy. Filmując obozy dla uchodźców ukryte w dżungli, miejsca masakr (które miały miejsce tuż przed jego przybyciem) pokazuje nam przerażającą stronę rzeczywistości. Jeden z krytyków powiedział po seansie, że czuł się, jakby oglądął relację na żywo z nazistowskich obozów koncentracyjnych.

„Dlaczego Hutu i Tutsi wzajemnie się zabijają? Kim są ofiary, a kim Ci, którzy naprawdę tę wojnę wywołali? Ten film nie dostarczy odpowiedzi na te pytania. To nie będzie kolejne spojrzenie białego człowieka na czarną Afrykę. W filmie Sauper’a kamera ograniczy się do pokazania jak bardzo człowiek może być okrutny” – Jean Rouch.
Czytaj dalej »

kraj: USA
rok produkcji: 2007
reżyseria: Anthony Gilmore
czas trwania: 77 minuty
język: polski lektor

Chociaż od zakończenia II wojny światowej minęło ponad 60 lat, niektóre bolesne kwestie z nią związane nadal pozostają niewyjaśnione.

Rząd japoński do dziś nie przeprosił koreańskich kobiet, eufemistycznie zwanych „kobietami do towarzystwa” (ang. comfort women), które pod okupacją japońską były wykorzystywane seksualnie przez japońskich oficerów. Młode dziewczyny już od 12-go roku życia porywano i siłą umieszczano w domach publicznych, gdzie żyły w okrutnych warunkach zmuszane do prostytucji. Szacuje się, że los ten dotknął ponad 200 tysięcy dziewcząt i kobiet koreańskich, które przymuszano do uprawiania seksu z kilkudziesięcioma mężczyznami dziennie. Te, które przeżyły, nadal czekają na oficjalne przeprosiny i należne im odszkodowania.
Czytaj dalej »

scenariusz: Ulrike Meinhof
reżyseria: Eberhard Itzenplitz
rok produkcji: 1970
język: polski lektor

7 października to data urodzin niemieckiej dziennikarki i działaczki politycznej Ulrike Meinhof. Z tej okazji prezentujemy „Bambule”. Tytułowe słowo oznacza „rozróba”. Jest to ekranizacja sztuki napisanej przez Ulrike Meinhof -dziennikarkę i współprzywódczynię lewicowej organizacji zbrojnej Frakcja Armii Czerwonej (RAF).

Bohaterkami sztuki są młode wychowanki domu poprawczego dla dziewcząt, które weszły w konflikt z prawem. Meinhof przygląda się problemom i osobowościom dziewcząt z „nizin społecznych” wskazując na społeczne źródła ich wykluczenia. Bohaterki miotają się między bezsilną ucieczka w prostytucje i narkotyki, inne zaś dojrzewają do tego by wskazać polityczne przyczyny swoich problemów i zdobyć się na sensowny, ukształtowany bunt przeciw instytucjom opresji.

Film został nakręcony w domu poprawczym dla dziewcząt mieszczącym się przy Ollenhauerstrasse w Berlinie. Zagrały w nim amatorki, wychowanki tej placówki. Powstał na podstawie książki autorstwa Meinhof pt: „Bambule – Fursorge – Sorge fur wen?”, wydanej w 1971 roku w Berlinie przez Klausa Wagenbacha i wielokrotnie wznawianej, ostatnio w 2002 roku. Choć film nakręcono w roku 1970 to ze względu na podziemną działalność jego autorki wyświetlono go po raz pierwszy dopiero ćwierć wieku później. Rok jego powstania był zarazem momentem gdy Ulrike Meinhof porzuciła swoje dotychczasowe życie i biorąc udział w odbiciu Andreasa Baadera, dała początek zbrojnej działalności, antyimperialistycznej Frakcji Czerwonej Armii.
Czytaj dalej »

kraj: Jamajka/Szwecja
reżyseria: James Ewart
rok produkcji: 2006
czas trwania: 52 minuty
język: polski lektor

„Pochodzimy z Trench Town, wyzwalamy ludzi muzyką” – śpiewał przed laty Bob Marley. Dzisiaj w Trench Town, owianej złą sławą dzielnicy Kingston na Jamajce, łatwiej można usłyszeć wystrzały z broni palnej niż słoneczne rytmy reggae.

Ulokowane na przedmieściach Kingston Trench Town jest bodajże najsłynniejszym gettem na świecie. Jamajskie slumsy przeszły do legendy jako dom słynnych wykonawców muzyki reggae: Boba Marleya, Petera Tosha i Bunny’ego Wailersa. Obecnie Trench Town jest obrazem nędzy i rozpaczy, a zarazem jednym z najniebezpieczniejszych zakątków świata. Każdego tygodnia notuje się tu do dziesięciu morderstw, a rywalizacja miejscowych gangów przybrała rozmiary wojny domowej. Licząca 25 tysięcy ludzi populacja Trench Town żyje w ciągłym strachu, przywykła do pocisków wpadających do ich zrujnowanych mieszkań przez cienkie ściany.

Rzeczywistość panującą w getcie odmieniły na zawsze wybory powszechne z 1976 roku. Ulokowane pomiędzy sferami wpływów dwóch politycznych sił Trench Town znalazło się między młotem a kowadłem. Politycy uzbroili lokalnych gangsterów, licząc na ich głosy i w efekcie doprowadzili do powstania enklawy zbrodni i przemocy. Film „Trench Town. Zapomniana dzielnica” ukazuje codzienną walkę o przeżycie w miejscu, w którym nie obowiązują żadne prawa.
Czytaj dalej »

kraj: Holandia
reżyseria: Maher Al Sabbag
rok produkcji: 2008
czas trwania: 55 minuty
język: polski lektor

„Wielkie marzenia Arabów” to opowieść o współczesnym świecie arabskim. Opowieść o prawdziwym źródle gniewu na Zachód i krytycznym spojrzeniu na politykę Izraela, o historii nigdy nie zaspokojonego głodu wiedzy i pogoni za utopijną ideą zjednoczonej Arabii.

Pochodzący z Syrii holenderski filmowiec Maher Al Sabbagh miał dość jednowymiarowego sposobu przedstawiania Arabów w mediach. Postanowił sprzeciwić się tej stereotypizacji, kręcąc dokument – opowieść o współczesnym Bliskim Wschodzie. Znający arabską kulturę, ale wyposażony w typowo zachodnie poczucie indywidualizmu, reżyser wykorzystał wywiady z napotkanymi w całym świecie Arabami, aby przedstawić obraz ich społeczeństwa z zupełnie nowej perspektywy.
Czytaj dalej »

Aby przypomnieć o właściwym znaczeniu daty 11 wrzesnia, Alterkino przedstawia słynna „Bitwę o Chile”.

Prezentowane dzieło chilijskiego reżysera Patricio Guzmana, to owiany legendą polityczny dokument, zdaniem niektórych krytyków- film wszech czasów z tego gatunku. 3- częściowe dzieło, aż do upadku rządów faszystowskiej junty wojskowej zakazane w Chile, przedstawia ostatnie miesiące demokratycznego rządu Jedności Ludowej, kierowanego przez socjalistycznego prezydenta Salvadora Allende.

To zapis nierównej 'walki nieuzbrojonego ludu’, która wiedzie do zagłady demokracji w obliczu destabilizacji społecznej i ekonomicznej, wywołanej przez klasy posiadające, przy nieocenionej pomocy amerykańskiego rządu Nixona. W rezultacie zdrady prominentów wojskowych, demokratycznie wybrany socjalistyczny rząd został obalony 11 września 1973 przez wojskowy zamach stanu, padając ofiarą zimnowojennej polityki USA.

Dla Guzmana „kraj, region, miasto nie posiadające kina dokumentalnego, to jak rodzina bez albumu z fotografiami”. Maksyma ta wpisuje się w zadanie, jakie stawia przed kinem reżyser chilijski – zadanie odkłamania historii napisanej przez zwycięzców, z której kart Chilijczycy dowiadywali się, że zamach stanu i zbrodnie junty były „wyzwoleniem spod komunistycznego jarzma”, czy „patriotycznym aktem rozsądku”.
Czytaj dalej »