Naszym celem jest zapewnienie dostępu do ciekawych oraz unikatowych filmów wszystkim zainteresowanym. Strona ma charakter niekomercyjny i nie pobieramy od nikogo żadnych opłat. Wychodzimy naprzeciw zapotrzebowaniom, ponieważ obecnie panuje deficyt stron internetowych z ciekawymi filmami.
Mimo likwidacji Urzędu Kontroli Publikacji i Widowisk w 1989 roku w Polsce nadal dochodzi do ograniczania swobód obywatelskich w zakresie wolności wyrażania poglądów i twórczości artystycznej. Zmieniła się forma: miejsce oficjalnej cenzury prewencyjnej zajęła nieoficjalna cenzura represyjna, posługująca się naciskiem ekonomicznym, prawnym lub administracyjnym do tłumienia, zatrzymywania eliminowania tych dzieł sztuki i wypowiedzi, które nie są zgodne z ideologią polityczną, normami obyczajowymi, doktrynami religijnymi bądź polityką korporacyjną.
Korzystamy z wolności korzystania z dóbr kultury, które są prawem człowieka zapisanym w Powszechnej Deklaracji:
"Każdy człowiek ma prawo do swobodnego uczestniczenia w życiu kulturalnym swojej społeczności, do korzystania ze zdobyczy kultury, do uczestniczenia w postępie nauki i do korzystania z jej dobrodziejstw".
Inicjatywa jest całkowicie niekomercyjna, nie przynosi dochodów, nie wyświetlamy dla Was reklam - w imię dobra społecznego.
Chociaż Zapatyści podkreślają, że nie potrzebują nikogo kto będzie im mówił jak mają żyć, są jednak bardzo otwarci na współpracę ze społecznością międzynarodową. Oparli się na społeczeństwie obywatelskim i zaczęli zapraszać ludzi, aby przyjeżdżali do zapatystowskich miejscowości, wiosek, aby na własne oczy zobaczyli co tam się dzieje i by zdecydowali czy chcą to popierać.
W dokumencie przedstawiono jedną z rodzin, która postanowiła odwiedzić społeczność zapatystowską i poznać ich obyczaje, kulturę, demokrację oraz codzienną egzystencję. Ujrzeli nie tylko ciężkie warunki życia, unikania konfrontacji z militarnymi oddziałami armii rządowej, ale także ciężkie warunki pracy na polach rolniczych i kooperatywną współodpowiedzialność.
Odwiedzający ujrzeli budowanie nowej rzeczywistości w sposób autonomiczny, niezależny od neoliberalnego i globalnego dyskursu. Zasady według których działają Zapatyści mogą posłużyć jako wskazówki dla wielu grup wolnościowych. Czytaj dalej »
Reżyseria: Victor Ede
Rok: 2007
Produkcja: Cinéphage!
Czas trwania: 55 minut
W 1989 roku upadł mur berliński. Z całej Europy zaczęli do Berlina ściągać młodzi ludzie, przedstawiciele kontrkultury, widzący Berlin jako „ziemię niczyją” ideale miejsce dla własnej twórczości i sposobu życia. W tym czasie znalazł się tam artysta i antropolog Ralph Marsault, twórca rzeźb i fotografii, które obrazują esencję tamtejszej subkultury: anarchię, punk rock, kulturę squaterską.
Dokument jest więc o ludziach – punkach, którzy opowiadają swoją historie. Mieli po 16 lat żyli według własnych potrzeb, bogactw, które nabyli w sposób legalny lub nielegalny. Ich domem był squat, a rodziną ludzie, którzy mimo, iż mówili w różnych językach rozumieli się doskonale.
Celem był świat, imprezy – alkohol, narkotyki, sex, szukanie dymu, rozmowy, tatuowanie ciał, koncerty.. życie „tu i teraz”. Minęło kilka lat. Czy dalej podążają drogą, którą wyznaczyli sobie „za gówniarza”? Czy rozkosz jaką odczuwali z życia różni się z rozkoszą jaką dziś przyjmują? Czy idąc z czasem człowiek się zmienia, zmienia tor myśli? Twarde serce, twarda dupa, twarde idee.. czy istnieje coś takiego? Czytaj dalej »
Rok produkcji: 2007
Kraj: Hiszpania
Scenariusz i reżyseria: Aitor Arregi, José María Goenaga
Czas trwania: 90 minut
Język: Polski lektor
„Lucio” to wspaniały dokument o wspaniałym człowieku. Film jest tak namiętny i inspirujący jak bohater, o którym opowiada. W ciągu kilkudziesięciu lat, pochodzący z małej wioski na północy Hiszpanii Lucio Urtubia stał się jednym z najsłynniejszych europejskich fałszerzy i anarchistów. Poznajemy niewiarygodne życie prostego murarza z Navarry, który pod wpływem towarzysza „El Quico” oraz uczestnictwa w anarchistycznym związku zawodowym CNT radykalizuje swoje poglądy i postanawia wydać walkę systemowi politycznemu oraz ekonomicznemu.
„Nikt nie był w stanie uwierzyć, że taki zwykły glazurnik i niewykształcony człowiek, będzie umiał tak doskonale podrabiać pieniądze!” – komentuje pracownica jednego z hiszpańskich banków. Lucio nie czerpał jednak zysku ze zdobytych pieniędzy, lecz przekazywał je na działalność grup wolnościowych na całym świecie.
Film przedstawia sylwetkę „Baskijskiego Zorro” – Lucio Urtubii i opisuje jego najgłośniejsze wyczyny. Rodzinę Lucia prześladował rząd generała Franco, on sam brał udział w zamieszkach na ulicach Paryża w 68 roku, aktywnie popierał i wspomagał rewoltę Fidela Castro, ocalił skórę przywódcy Czarnych Panter Eldridge’a Cleaver’a. Pomógł też tysiącom uciekinierów i uchodźców, podrabiając dla nich europejskie paszporty i dowody tożsamości. Czytaj dalej »
W latach 70-tych Frakcja Czerwonej Armii poprzez swoje zamachy bombowe wywołała największy polityczny kryzys wewnętrzny w Federalnej Republice Niemiec. Wróg państwa Andreas Baader należał do najbardziej poszukiwanych terrorystów w Niemczech. Kiedy po strzelaninie w czerwcu 1972 we Frankfurcie, Baader został aresztowany w garażu, kraj mógł odetchnąć – jak się potem okazało tylko pozornie.
„Andreas Baader – Wróg państwa“ jest pierwszą biograficzną dokumentacją o Baaderze. Autor Klaus Stern skupił się na ukazaniu życia Baadera przed utworzeniem Frakcji Czerwonej Armii oraz wczesnego okresu działalności grupy Baader – Meinhof. Wielu świadków po raz pierwszy dochodzi do głosu przed kamerą, w tym także malarka Ello Michael, która jest matką córki Baadera. Filmowy dokumentalista Stern przetwarza olbrzymią ilość nieznanego do tej pory materiału filmowego oraz fotograficznego, min. dokumenty z akt procesowych ze Stammheimu.
Baader jest ukazany w zadziwiająco szerokim spektrum: od charyzmatycznego partyzanta miejskiego poprzez cholerycznego psychopatę do nikczemnego mordercy. Widz może sobie sam utworzyć obraz Baadera, który z nieudanego ucznia, reportera sądowego Gazety Berlińskiej, złodzieja samochodów bez prawa jazdy staje się wrogiem państwa nr.1 Czytaj dalej »
produkcja: Kanada, Niemcy, USA
gatunek: Dramat, Akcja
reżyseria: Stuart Townsend
scenariusz: Stuart Townsend
zdjęcia: Barry Ackroyd
Seattle to początek międzynarodowego ruchu alterglobalistycznego, jaki znamy dzisiaj. Po Seattle była jeszcze Praga, Genua z gwałtownymi protestami i wreszcie ukoronowanie działań zmierzających do integracji i globalizacji ruchu alterglobalistycznego – World Social Forum w Porto Allegre w 2001 r.
Film opowiada o prawdziwej historii z 1999 roku kiedy to dziesiątki tysięcy osób manifestowało w Seattle w czasie posiedzenia Światowej Organizacji Handlu (WTO). Miasto zostało sparaliżowane i owładnięte demokratycznym protestem, wymierzonym w politykę światowego neoliberalizmu. Protest zakończył się sukcesem, kiedy obradujący politycy oraz ekonomiści musieli salwować się ucieczką, a obrady zostały przerwane.
Opowieść przedstawiona jest z kilku różnych punktów widzenia: policjantów, protestujących, polityków, dziennikarzy… Film oparty jest na autentycznych wydarzeniach mających miejsce w Seattle w 1999 roku. Czytaj dalej »
czas trwania: 57 minut
reżyser: Shelley Saywell
kraj: Kanada
rok produkcji: 2005
Film pokazuje Hamas z drugiej strony maski za którą ukrywają się jego bojownicy. Kim są? W jaki sposób zdobyli tak dużą popularność wśród Palestyńczyków? Jak tłumacza strategie ataków przy użyciu samobójczych zamachów?
Autorom dokumentu udało się dotrzeć do zakonspirowanego przywództwa Hamasu i przeprowadzić wywiady na temat genezy, filozofii i planów tej organizacji na dalszą walkę. Obrazuje także osobiste ludzie tragedie, ogrom zniszczeń, których ofiarą padają cywile w tym dzieci, po obu stronach konfliktu.
Film nie miał dotąd swojej polskiej premiery. Czytaj dalej »
Jest jedno jej zdjęcie, które stało się symbolem palestyńskiej rewolucji. Szczupła dziewczyna w chuście trzyma karabin. Na palcu ma pierścień, w którym zamiast oczka jest mała kulka z pistoletu. Dziewczyna jest ładna, ale nie kokietuje, wąskie usta ma lekko zaciśnięte, w ogóle nie patrzy w obiektyw.
To Leila Chaled, pierwsza na świecie kobieta, która porwała samolot. W latach 70. to zdjęcie wieszano obok portretów Che Guevary, którego zresztą stawiała sobie za wzór. – Szanowni państwo, proszę o uwagę i zapięcie pasów. Mówi do was nowy kapitan – usłyszeli jej głos pasażerowie boeinga 707 lecącego z Rzymu do Aten. – Samolot został przejęty przez komando Che Guevary należące do Ludowego Frontu Wyzwolenia Palestyny?
Kim była? Bojowniczką o wolność Palestyńczyków? Czy może niebezpieczną terrorystką, która nigdy nie poniosła zasłużonej kary? Te pytania stawia w swoim dokumencie Lina Makboul, młoda Palestynka wychowana w Szwecji, która jako dziecko bezgranicznie podziwiała Leilę. Czytaj dalej »
kraj: USA
rok produkcji: 2003
czas trwania: 110 min
reż.: Bruce Beresford
Meksyk, 1914 rok. Pancho Villa (Antonio Banderas) przewodzi zbrojnej rebelii przeciwko reżimowi prezydenta Huerty. Wpada na genialny pomysł, jak wesprzeć finansowo i medialnie sprawę rewolucji. Nawiązuje kontakt ze słynnym reżyserem, D.W. Griffithem (Colm Feore) i sprzedaje mu prawa do nakręcenia filmu o sobie. Zgadza się również, by hollywoodzka ekipa filmowała na żywo walki rewolucjonistów.
Wkrótce do Meksyku przybywają wysłannicy Griffitha, i z poświęceniem rozpoczynają pracę nad prekursorskim, wojennym reality show. Oparta na faktach opowieść o mało znanym epizodzie z życia legendarnego meksykańskiego rewolucjonisty, Pancho Villi, żyjącego w latach 1878-1923. Antonio Banderas za rolę w filmie otrzymał nominację do Złotego Globu i Emmy.
Osnute na faktach: w 1914 meksykański rewolucjonista Pancho Villa zaproponował Hollywood nakręcenie filmu o sobie, aby zdobyć środki na swoją wojnę z rządem. Plus Emmy dla Antonio Banderasa w roli tytułowej oraz wiele innych nagród i wyróżnień. Czytaj dalej »
kraj: Wielka Brytania
rok produkcji: 2005
czas trwania: 50 min
Dokument stanowiący chronologię wydarzeń mających miejsce w Biesłanie 1 Września 2004 roku. W trakcie oblężenia szkoły nr 1 śmierc poniosło (według różnych ustaleń) ponad 339 osób, w tym 156 dzieci. Przez niektórych atak ten określono jako „rosyjskie 11 Września”. Biesłan do dziś stanowi symbol przelanej krwi niewinnych dzieci.
1 września 2004 roku grupa terrorystów opanowała szkołę podstawową w Biesłanie, biorąc ponad 1300 osób jako zakładników. Do dziś zagadką pozostaje, kto dokonał tego zamachu. Ocalali zakładnicy i świadkowie zamachu o śmierć 330 osób (ok. 150 dzieci) podczas chaotycznego szturmu rosyjskich oddziałów specjalnych oskarżają władze, Kreml jednak do tej pory ignoruje protesty domagające się ujawnienia prawdy. Zarówno przebieg kryzysu w Biesłanie, jak i zachowanie władz wystawiają kremlowi jak najgorsze świadectwo. Czytaj dalej »
Dramat wojenny
rok produkcji: 2004
produkcja: Meksyk, USA, Portoryko
Reżyseria: Luis Mandoki
Scenariusz: Luis Mandoki, Oscar Orlando Torres
Historia jedenastoletniego chłopca, Chavy (Carlos Padilla), mieszkającego w małej wiosce, w ogarniętym wojną domową Salwadorze. Chava i jego koledzy nie mają beztroskiego dzieciństwa. Nie dość, że ich rodziny borykają się z brakiem środków do życia, to jeszcze co wieczór ściany ich tekturowych domów dziurawią kule.
Chava, mimo młodego wieku, udowadnia, że jest prawdziwym mężczyzna. Gdy jego ojciec zostawia matkę (Leonor Varela) i wyjeżdża do Stanów unikając wcielenia do armii, Chava podejmuje pracę jako pomocnik kierowcy autobusu. Jego przyszłość jest jednak niepewna. Uzbrojeni po zęby żołnierze rządowej armii co jakiś czas odwiedzają szkolę Chavy i rekrutują jego dwunastoletnich kolegów. Ale Chava ma w sobie odwagę i spryt, jakiej nie powstydziłby się żaden dorosły. Słuchając rewolucyjnych pieśni na małym tranzystorowym radiu, wymyśla sposób, jak ustrzec siebie i innych chłopców przed poborem.
Scenariusz, na podstawie własnych doświadczeń z dzieciństwa, napisał Oscar Torres. „Głosy niewinności” były meksykańskim kandydatem do Oscara 2005, a na Międzynarodowym festiwalu Filmowym w Berlinie zostały uhonorowane nagrodą Kryształowego Niedźwiedzia. Czytaj dalej »
tytuł oryginalny:Cisza po strzale
produkcja: Niemcy
gatunek: Dramat, Polityczny
Historia młodej bojowniczki RAF, która w pewnym momencie swojej podziemnej działalności zmuszona jest (ze względu na zabójstwo policjanta) wycofać się za żelazną kurtynę.
Dzięki wsparciu NRD-owskich służb Stasi dostaje tam nowe życie – własną wymyśloną „legendę”. Żyje i pracuje jako zwykła robotnica we wschodnioniemieckiej fabryce, naocznie poznając rzeczywistość krajów realnego socjalizmu,weryfikując własne ideały. Przeszłość kładzie się jednak cieniem na jej obecnym fikcyjnym życiu i musi ona zmieniac swoje tożsamości – dla własnego bezpieczeństwa oraz dla bezpieczeństwa swoich mocodawców.
Zakochuje się w koleżance z pracy, młodej i zagubionej, marzącej o ucieczce na Zachód. Rodzące się między nimi uczucie zostaje przerwane ze względu na ryzyko zdemaskowania Rity, która wciąż jest poszukiwana a jej twarz pojawia się w telewizyjnych wiadomościach. Film o tragicznych losach rozbitków historii, ludziach, którzy walczyli o lepszy świat a gdy ich walka nie przyniosła oczekiwanych rezultatów zostali przez ten świat pożarci. Czytaj dalej »
garunek: dramat
kraj: Meksyk
rok produkcji: 2006
czas trwania: 99 min
reżyseria: Francisco Vargas
scenariusz: Francisco Vargas
Za mało wciąż wiemy o współczesności takich państw jak Meksyk. Tymczasem w całej XX-wiecznej historii nie było chyba innego kraju, w którym tak długo – przeszło 70 lat! – trzymałby się ustrój autorytarny (od lat 20. do 2000 roku niepodzielną władzę sprawowała Partia Rewolucyjno-Instytucjonalna – Partido Revolucionario Institucional). Na mapie współczesnego świata niewiele jest też krajów, w których tak długo toczyłaby się regularna wojna domowa. Spadkobiercy kultur Olmeków, Azteków i Majów to dziś rolnicy egzystujący na granicy skrajnego ubóstwa: bez elektryczności, kanalizacji czy innych dobrodziejstw cywilizacji XXI wieku. Od dziesięcioleci, pod egidą Armii Wyzwolenia Narodowego im. Emiliano Zapaty, walczą o prawo do zachowania własnej tożsamości i autonomię w ramach Meksyku, ale dopiero niedawno o ich poczynaniach zaczęto głośniej mówić na arenie międzynarodowej. Zapatyzm inspiruje dziś antyglobalistów, bo jest walką z rasizmem pod każdą postacią i każdą szerokością geograficzną.
Do jednego z epizodów tej walki – wiejskiej rewolty w stanie Guerrero sprzed 30 lat – nawiązują „Skrzypce” Francisco Vargasa. Na ulicach małych miasteczek występuje niecodzienny tercet muzyczny: skrzypek, 80-letni Plutarco, jego syn, gitarzysta Genaro i wnuk, kilkuletni Lucio. Muzykowanie nie jest ich jedynym zajęciem. Genaro walczy w powstańczym oddziale, a splot okoliczności zmusza też sędziwego skrzypka do wzięcia udziału w wojennej grze. Gdy okazuje się, że ukryta na polu powstańcza amunicja znalazła się na terenie zajętym przez rządowe wojsko, muzyk bez wahania wędruje do wrogiego obozu i koncertuje dla żołnierzy. A amunicję przenosi w futerale instrumentu. Czytaj dalej »
realizacja: Jakub Majchrzak, Maciej Kaczmarek
produkcja: Akademicki Klub Realizatorów Filmowych FOSA
Demonstrum to zrealizowany w 2002 roku film dokumentalny traktujący o ideach i praktyce ówczesnego środowiska skłoterskiego we Wrocławiu. Impulsem do powstania tego filmu była pokojowa demonstracja w obronie post-skłotu Freedom (dziś przemianowanego i przeorganizowanego w znane nam wszystkim CRK) mająca miejsce 22 lutego 2002 roku. W akcji udział wzięło blisko 300 osób nie tylko spoza miasta ale i spoza kraju.
Jednak film nie koncentruje się na udokumentowaniu tegoż wydarzenia, nie bardziej niż na zaprezentowaniu wszystich faktów związanych z dotychczasową działanością skłotersów i powiązanych z nimi środowisk. Wydawało się to i tak niemożliwością przy jednoczesnym limicie czasowym do 15 minut, jaki służy produkcjom niezależnym.Spełnił zatem zgoła odmienną funcję – mianowicie dopuścił do głosu marzycieli i praktyków tego ruchu. Powstał zatem ideologiczny monolog, w którym słowa opowiadają o celach i dążeniach natomiast obraz o środkach przedwsięwziętych z myślą o nich.
W warstwie faktograficznej film uległ znacznej dezakutalizacji. Czytaj dalej »
Film poświęcony życiu poznańskiego skłotu „Rozbrat. Epizod I”. Realizacji dokumentu podjął się w 2004 roku Andrzej Wojciechowski. W założeniach miał to być pełnometrażowy dokument, projekt ten jednak, ze względu na natłok innych zajęć reżysera, nie został zakończony. „Rozbrat. Epizod I” jest więc jedynie 30 minutowym wstępem, zmontowanym z nagranych materiałów.
Rozbrat to nazwa kompleksu budynków mieszczących się przy ul. Kazimierza Pułaskiego w Poznaniu, zaadaptowanych na społeczne centrum kultury alternatywnej i mieszkania. Rozbrat istnieje od 1994 roku, w październiku grupa osób związanych z poznańskim środowiskiem kontrkultury zaadaptowała jeden z pustostanów na potrzeby mieszkalne (squating). W 1995 roku mieszkańcy rozpoczęli na terenie Rozbratu organizowanie koncertów niezależnych zespołów muzycznych. W lutym 1996 roku Rozbrat został zaatakowany przez grupę 12 neofaszystowskich skinheadów. Jedna z mieszkanek została raniona nożem i w stanie ciężkim trafiła do szpitala.
W 1997 roku Rozbrat stał się siedzibą poznańskiej sekcji Federacji Anarchistycznej (FA). Członkowie tej organizacji zaadaptowali kolejne pomieszczenia na swoje potrzeby. W ten sposób powstała Poznańska Biblioteka Anarchistyczna, biuro FA oraz Klub Anarchistyczny. Od tego czasu zorganizowano na Rozbracie setki koncertów, wernisaży, wykładów, wieczorków poetyckich, spotkań itp. Dzięki czemu Rozbrat stał się ważnym ośrodkiem myśli krytycznej, na skalę daleko wykraczającą poza Poznań. Czytaj dalej »
Film „Antyszczyt w Pradze” jest autorska relacja ze spotkania ruchu anty-globalizacyjnego podczas szczytu Miedzynarodowego Funduszu Walutowego i Banku Swiatowego w Pradze. Zapis video w formie para-dokumentu prezentuje najwazniejsze wydarzenia, ktore mialy miejsce w dniach 25-27 wrzesnia 2000 roku. Na filmie zobaczysz akcje na linach w poblizu Centrum Kongresowego (dzien pierwszy); demonstracje, pochod, walki z policja w poblizu miejsca obrad MFW i BS – grupa niebieska (dzien drugi); oraz otoczona przez policje demonstracje (dzien trzeci) .
film dokumentalny
reżyseria: Federic Goldberg
czas trwania: 39 minut
„Diego” to opowieść życia i walki hiszpańskiego anarchisty Diego Camacho, szerzej znanego jako Able Paz, autor biograficznej książki o Buanaventurze Durrutim jak i kilku innych książek opisujących hiszpański anarchizm jak i anarchistyczna rewolucję w latach wojny domowej. Goldberg w dość ciekawy sposób przedstawił cała historię, gdzie głównie chodziło o ukazanie osobistego zaangażowania głównego bohatera, a w mniejszym stopniu przedstawienie tego co działo się 65 lat temu w Hiszpanii. Dlatego też, konwencja filmu ogranicza się do ukazywania zdjęć i komentarzy do nich samego bohatera, ze skąpymi fragmentami filmów dokumentalnych.
Dziś, gdy zdecydowana większość uczestników hiszpańskiej rewolucji już nie żyje, pozostają nam tylko wspomnienia tych, co mieli okazję przeżyć wspaniałe chwile w gorącym okresie lata 1936 roku. Takim wspomnieniem jest też ten film, doskonale dokumentujący to, co chcieli oni przekazać przyszłym pokoleniom.
produkcja: Polska
gatunek: Dramat, Polityczny, Historyczny
reżyseria: Agnieszka Holland
czas trwania: 110 min
„Film, wobec którego nie można pozostać obojętnym” – tak podsumował dzieło Agnieszki Holland jeden z krytyków. Wtórowali mu inni, dodając że, „Gorączka” to najdojrzalszy film w dorobku reżyserki. Opinii tej nie podważyły nawet późnejsze światowe sukcesy „Europy, Europy” czy „Tajemniczego ogrodu”.
Zrealizowana w przededniu solidarnościowej rewolucji „Gorączka” jest adaptacją powieści Andrzeja Struga pt. „Dzieje jednego pocisku”. Strug napisał ją świeżo po klęsce rewolucji 1905 roku, w którą – jako aktywista PPS – był mocno zaangażowany. Jego powieść to zapis przygotowań do zamachu na carskiego generała, a tytułowy pocisk jest pretekstem fabularnym do ukazania losów różnych ludzi, związanych z Organizacją Bojową PPS.
Wyprodukowana w tajnej pracowni chemicznej bomba miast unicestwić wroga przynosi śmierć lub nieszczęście jej kolejnym posiadaczom. Film Agnieszki Holland nie zrywa z duchem literackiego oryginału. Posługując się historycznym kostiumem i ukazując tragiczne dzieje rewolucjonistów, reżyserka z wielką mocą ukazuje problem konfliktu między racjami idei a racjami etyki. Prezentuje świetnie zindywidualizowaną galerię ludzi zaangażowanych w walkę polityczną, gdzie odwaga miesza się z oportunizmem, szlachetność z małostkowością, a entuzjazm z wyrachowaniem. Czytaj dalej »
Film o działalności grup anarchistycznych w Izraelu przeciwko budowie muru oddzielającego teren Autonomii Palestyńskiej od państwa Izrael. Budowa muru odcięła wiele wiosek palestyńskich od świata i zniszczyła wiele pól uprawnych.
Anarchiści Przeciwko Murowi to ruch młody i aktywny, któremu udało się przebić ze swoimi inicjatywami. Co spowodowało że właśnie ten ruch stał się najbardziej walecznym i energetycznym elementem ruchu pokojowego? Po pierwsze to zdrowe poczucie dobra i zła, które pozwoliło im określić mur jako symbol całego zła okupacji i globalnej ery opartej na murach i apartheidzie o wiele wcześniej niż dostrzegli to inni. Po drugie to zdolność to poświęceń i umiejętność przezwyciężenia własnych lęków, które nas często paraliżują. Po trzecie to bezpośrednie relacje z palestyńską młodzieżą, ludźmi w ich wieku, które pozwalają na dużo bardziej otwartą współpracę niż ta którą podejmowały starsze pokolenia działaczy antyokupacyjnych. Czytaj dalej »
Film przedstawia jedno z najgłośniejszych wydarzeń medialnych, które miało miejsce w Ameryce w latach 70. Robert Stone próbuje odtworzyć okoliczności powstania paramilitarnej organizacji SLA (Symbionese Liberation Army), która przed 30 laty rozpoczęła desperacką walkę z rządem federalnym.
4 lutego 1974 roku jej członkowie porwali córkę magnata prasowego Williama Randolpha Hearsta. Ich żądania w zamian za uwolnienie córki milionera zaskoczyły wszystkich – domagali się żywności dla bezdomnych i bezrobotnych. W oczach najbiedniejszych mieszkańców USA natychmiast wyrośli na bohaterów, popieranych paradoksalnie przez samą córkę Hearsta.
Zdjęcie Patty Hearst z karabinem stało się ikoną całej generacji Amerykanów, protestujących przeciwko biedzie i bezrobociu. W filmie zobaczymy unikalne materiały filmowe i nagrania magnetofonowe oraz wywiady z żyjącymi członkami SLA, byłymi agentami i dziennikarzami. Czytaj dalej »
Produkcja: Polska
Rok produkcji: 1998
czas trwania: 78 min.
Film przedstawia tło, przebieg i bohaterów młodzieżowej rewolty 1968 roku na zachodzie Europy i w Stanach Zjednoczonych. Pokolenie ’68 to zjawisko międzynarodowe – od maja do sierpnia tego roku studenckie rewolty wybuchły w 50 krajach. W każdym przypadku zapłonem do nich były konkretne działania przeciwko istniejącemu porządkowi społecznemu, kwestionujące istnienie wartości, rzucające wyzwanie autorytetom, żądające zmian w polityce.
Zachodnich kontestatorów inspirował komunizm Chin, myśli Trockiego Mao Zedonga, Che Guevary. Chciali za pomocą rewolty zbudować zupełnie nowe społeczeństwo, zbudować nowy świat. Film pokazuje, co dzisiaj robią ówcześni kontestatorzy, w jakim stopniu spełniły się ich marzenia sprzed prawie 40 lat. Czytaj dalej »
Chociaż Zapatyści podkreślają, że nie potrzebują nikogo kto będzie im mówił jak mają żyć, są jednak bardzo otwarci na współpracę ze społecznością międzynarodową. Oparli się na społeczeństwie obywatelskim i zaczęli zapraszać ludzi, aby przyjeżdżali do zapatystowskich miejscowości, wiosek, aby na własne oczy zobaczyli co tam się dzieje i by zdecydowali czy chcą to popierać.
