Naszym celem jest zapewnienie dostępu do ciekawych oraz unikatowych filmów wszystkim zainteresowanym. Strona ma charakter niekomercyjny i nie pobieramy od nikogo żadnych opłat. Wychodzimy naprzeciw zapotrzebowaniom, ponieważ obecnie panuje deficyt stron internetowych z ciekawymi filmami.
Mimo likwidacji Urzędu Kontroli Publikacji i Widowisk w 1989 roku w Polsce nadal dochodzi do ograniczania swobód obywatelskich w zakresie wolności wyrażania poglądów i twórczości artystycznej. Zmieniła się forma: miejsce oficjalnej cenzury prewencyjnej zajęła nieoficjalna cenzura represyjna, posługująca się naciskiem ekonomicznym, prawnym lub administracyjnym do tłumienia, zatrzymywania eliminowania tych dzieł sztuki i wypowiedzi, które nie są zgodne z ideologią polityczną, normami obyczajowymi, doktrynami religijnymi bądź polityką korporacyjną.
Korzystamy z wolności korzystania z dóbr kultury, które są prawem człowieka zapisanym w Powszechnej Deklaracji:
"Każdy człowiek ma prawo do swobodnego uczestniczenia w życiu kulturalnym swojej społeczności, do korzystania ze zdobyczy kultury, do uczestniczenia w postępie nauki i do korzystania z jej dobrodziejstw".
Inicjatywa jest całkowicie niekomercyjna, nie przynosi dochodów, nie wyświetlamy dla Was reklam - w imię dobra społecznego.
kraj: Polska
rok produkcji: 2005
czas trwania: 35 minuty
Film przybliża wydarzenia z 24 lutego 1990 roku we Wrocławiu. Tego dnia odbyła się tam pokojowa demonstracja czarnoskórych studentów z okazji uwolnienia przez władze RPA Nelsona Mandeli. Niespodziewanie manifestanci zostali zaatakowani przez grupę skinheaów. Doszło do bójki. Obecna na miejscu zdarzeń policja zareagowała dopiero na apel Władysława Frasyniuka.
Autorzy filmu dotarli po latach do niektórych uczestników wrocławskich wydarzeń. Wielu byłych skinheadów nie zechciało wspominać zajść przed kamerą, niektórzy jednak zdecydowali się o tym opowiedzieć. Kilku zerwało kontakty z dawnym środowiskiem, inni nadal promują nacjonalizm i rasistowskie poglądy, jeszcze inni popadli w narkomanię lub dołączyli do grup przestępczych. Czytaj dalej »
kraj: Holandia
gatunek: Dramat
reżyseria: Hanro Smitsman
scenariusz: Philip Delmaar, Hanro Smitsman
muzyka: Paleis van Boem
rok produkcji: 2008
czas trwania: 85 minuty
język: polski lektor
Akcja filmu rozgrywa się w Holandii pod koniec lat 70 XX wieku. Bohaterem filmu jest nastolatek Frank Epstein, który próbuje uwolnić się od jarzma życia z ojcem (Żydem) boleśnie doświadczonym przez Holocaust w czasie wojny. Na domiar złego matka Franka umiera na raka, co potęguje frustrację chłopca. Nastolatek nie mogąc znieść takiego życia, przystępuje do lokalnej grupy skinheadów i poznaje ideologię neonazistowską. Niestety wybór ten będzie miał poważne konsekwencje w niedalekiej przyszłości. Czytaj dalej »
Film wyreżyserowany przez Marca-Aurele Vecchione i Sarę Brucker jest dokumentem poświęconym działalności pierwszych bojówek antify działających w Paryżu pod nazwą „łowcy skinów”. Opowiada on historię 4 grup: Skinheadów z Halles, Red Warriors, Ducky Boys i Ruddy Fox.
Skini z Halles (1978-1982) – była to pierwsza grupa skinheadów w Paryżu, nie mająca nic wspólnego z rasizmem czy skrajną prawicą.
Red Warriors (1986-1991) – Czerwoni wojownicy to bojówka ze squatu „Fabryka” początkowo głównie ochraniająca koncerty (przede wszystkim Berurier Noir). Używali socrealistycznej symboliki jako prowokacji, a po pewnym czasie zaangażowali się w działalność polityczną w ruchu antyrasistowskim (m.in. w organizacjach takich jak anarchistyczne SCALP, pomagali też promować kampanię SOS Racisme zainicjowaną przez lewicowych deputowanych z Partii Socjalistycznej). Czytaj dalej »
produkcja: Rosja
gatunek: Dramat
reżyseria Pavel Bardin
czas trwania: 104 minuty
język: polski lektor
Grupa skinheadów pod nazwą ” Rosja 88″ kręci propagandowy film w celu zamieszczenia go w internecie. Kamera filmuje życie grupy oraz fakt, jak ludzie akceptują działania skrajnej prawicy, stopniowo przyzwyczajając się do ich aktywności. Lider grupy – Sztyr, dowiaduje się, że jego siostra spotyka się z chłopakiem pochodzenia gruzińskiego. Rodzinna historia przeradza się w tragedię. Kamera towarzyszy bohaterom do samego końca.
Akcja filmu pochodzi z wyobraźni reżysera, ale film oparty jest na faktach obecnego życia w Rosji.
Kraj: Niemcy
Rok produkcji: 1940
Reżyseria: Veit Harlan
Historia żydowskiego bankiera skazanego za nadużycia oparta na rzeczywistych wydarzeniach. Żyd Süß czyli „Słodki Żyd” tu raczej w znaczeniu: fałszywy, przewrotny jest przedstawiony jako wcielenie zła i w sposób modelowy ukazuje tendencje panujące w faszystowskiej kinematografii nacechowanej nieskrywanym szowinizmem i antysemityzmem. Film manipulując uczuciami widzów nawoływał do rozprawy z żydowską społecznością.
Obraz żydowskich bohaterów filmu stanowi dokładne odzwierciedlenie antysemickich stereotypów, którym hołdowała III Rzesza. Cechy takie jak chciwość, skąpstwo, mściwość, przestępcze skłonności, obyczajowe dewiacje oraz fizyczna brzydota noszą w filmie wyłącznie Żydzi. Niemieccy bohaterowie są bez wyjątku uczciwi i kierują się szlachetnymi pobudkami, a jeżeli popełniają niedobre uczynki, to tylko w wyniku intryg Żydów. Czytaj dalej »
kraj: USA
rok produkcji: 1982
reżyseria: Samuel Fuller
czas trwania: 90 minuty
język: polskie napisy
W USA film ten został wydany po 26 latach. Scenariusz powstał na podstawie autobiograficznej powieści Romaina Gary’ego.
Aktorka Julie Sawyer potrąca białego owczarka niemieckiego, którego zabiera do domu. Pod jej okiem zdrowieje – mimo ogłoszeń nikt nie zgłasza się po bezimiennego psa. Pewnej nocy udaje mu się uratować dziewczynę przed gwałcicielem – zyskując tym samym jej zaufanie. Nic nie wskazuje na to, by coś mogło przeszkodzić w sielance, gdyby nie fakt, że jest to pies atakujący wszystkich napotkanych czarnoskórych. Dlaczego tak się dzieje?
Sawyer szuka pomocy u Keysa, który odtąd za główny cel obiera sobie wyleczenie owczarka. Jednak czy tak ukierunkowaną agresję da się wyleczyć? Czytaj dalej »
Reżyseria: Spike Lee
Muzyka: Terence Blanchard
Rok produkcji: 1997
Język: Polski lektor
Głośny dokument Spike’a Lee. Spike Lee to przykład szczególnego twórcy w historii kina, niezmiennie od lat zaangażowanego w kluczowe sprawy społeczne i polityczne. Taki jest właśnie jego dokument historyczny „Zamach i cztery dziewczynki”, który zgarnął pięć nominacji do nagrody Emmy oraz jedną do Oscara.
15 września 1963 roku, Dzień Służby Młodzieży. Kościół Baptystów w Birmingham, w amerykańskim stanie Alabama. Tłumy dzieci przyszły na spotkanie szkółki niedzielnej. Wybuch bomby spowodował śmierć czterech czarnoskórych dziewczynek – radosnych, pełnych życia nastolatek, które zginęły, bo miały za ciemny odcień skóry. Sprawcę, członka Ku-Klux-Klanu, Boba Chamblissa, który uczynił segregację rasową celem swojego życia i szczycił się ksywą Bob Dynamit, osądzono dopiero 15 lat później.
„Wtedy Ameryka zrozumiała prawdziwą naturę nienawiści, która uniemożliwiała integrację nie tylko na Południu, ale w całych Stanach. To było jak przebudzenie. Dało nam nową energię i jeszcze większą determinację” – wspomina w filmie dziennikarz Walter Cronkite. Czytaj dalej »
produkcja: Niemcy, USA
rok produkcji: 1996
reżyseria: Bertram Verhaag
czas trwania: 90 minuty
język: polskie napisy
Filmowy zapis ćwiczenia, które Jane Elliott po raz pierwszy przeprowadziła w 1968 roku. Film były emitowany już przez wiele stacji telewizyjnych w Stanach Zjednoczonych. Sama autorka powiedziała o nim: „film Niebieskoocy jest najlepszy ze wszystkich, jakie do tej pory zrobiono na temat moich warsztatów, podsumowuje on 28 lat mojej pracy w szkołach, na uniwersytetach i w korporacjach.
Elliott uważa, że „osoba, która wychowała się w amerykańskim społeczeństwie jest ukształtowana do bycia rasistą/tką. Żyjemy w różnych światach, jeden jest czarny, a drugi biały. W przeciwieństwie do najczęściej spotykanych metod pracy z grupą, Elliott uważa, że ważne jest, aby biali doświadczyli na sobie emocjonalnego wymiaru dyskryminacji.
W Niebieskookich obserwujemy grupę 40 osób. Są wśród nich nauczyciele/lki, policjanci/tki, pracownicy/ce administracji i pomocy społecznej. Osoby kolorowe, białe, kobiety i mężczyźni. Wobec osób o niebieskich oczach Elliott stosuje pseudonaukową teorię mającą tłumaczyć ich niższość, testy na inteligencję, które są stronnicze kulturowo oraz jawną dyskryminację. Widzimy jak, w ciągu zaledwie kilku godzin przebywania w atmosferze takiego reżimu, dorosłych ludzi opanowuje przygnębienie i roztargnienie, mają trudności z wykonaniem najprostszych poleceń. Czytaj dalej »
produkcja: USA
gatunek: Dramat
reżyseria: Henry Bean
czas trwania: 98 minuty
język: polski lektor
Bohaterem filmu jest Danny, młody amerykański nazista, paradujący po ulicach Nowego Jorku z wygoloną głową i w koszulce ze swastyką. Danny lubi bijać napotkanych żydowskich chłopaków, regularnie uczęszcza na zebrania faszystowskiej partii, w snach widzi siebie jako żołnierza Wehrmachtu itd. Na pierwszy rzut oka – normalny przypadek patologicznego antysemity. Ale jest jeden drobny szczegół – Danny sam jest Żydem. I to Żydem wychowywanym w ortodoksyjnym środowisku, kształconym w jesziwie, gdzie – od kontrowersji z nauczycielem na temat Boga – zaczyna się jego bunt przeciwko sobie.
Bunt ten przybiera formy krzykliwe i odrażające, ale naznaczony jest od początku pewną ambiwalencją: Danny deklaruje nienawiść wobec Żydów (jego polityczną mantrą jest „Zabić ich wszystkich! Niech żyją Niemcy!”), ale na „donacyjnym” zebraniu swojej partii radzi Żydów pokochać („Nasza nienawiść ich tylko wzmacnia. Miłość ich unicestwi”); potem instaluje bombę w synagodze, ale chroni torę przed zbezczeszczeniem jej przez kolegów-skinów itd. Człowiek targany tak sprzecznymi uczuciami nie może dobrze skończyć… Czytaj dalej »
Gatunek: Dramat
Kraj: Niemcy
Rok: 2005
Reżyseria: Marc Rothemund
Czas trwania: 117 minut
Język: polski lektor
Oparty na prawdziwych wydarzeniach film opowiada o antyfaszystowskiej organizacji „Biała Róża”. Jej członkowie, zimą 1943 roku zostają aresztowani na Uniwersytecie za rozrzucanie ulotek o treści kwestionującej słuszność działań fuhrera. Młoda dziewczyna – Sophie oraz jej brat zostają poddani długotrwałemu przesłuchaniu, podczas którego wydaje się na jaw ich działalność. Gestapowiec Mohr, przesłuchujący ją „daje jej szanse” na zmniejszenie wyroku. Jednak Sophie nie wyrzeka się swoich ideałów. Tchórzliwi adwokaci, którzy nie mają zamiaru bronić oskarżonych, tylko nie chcą „podpaść” hitlerowcom, oraz bezwzględny sąd (sędzią jest były komunista) skazują oskarżonych na śmierć.
Obrazy z przesłuchań są doskonałą konfrontacją ideologii nazistowskiej i demokratycznej. Porządek, ideały w postaci silnego państwa kontra wolność i prawa człowieka. Czytaj dalej »
Kraj: Belgia, Hiszpania, Wochy
Reyser: Vicente Aranda , Vincente Aranda
Scenariusz: Antonio Rabinad, Vincente Aranda, Jos Luis Guarner
Czas trwania: 122 minuty
Jzyk: Hiszpaski (wbudowane polskie napisy)
Kiedy w roku 1936 wybucha hiszpaska wojna domowa, a wraz z ni Rewolucja Anarchistyczna, Maria, moda zakonnica (grana przez Ariadne Gil) obawiajc si przeladowa ze strony rewolucjonistw przypadkowo ucieka do miejscowego domu uciech. Tam zostaje zmuszona do prostytucji w zamian za schronienie. Jak na ironi w burdel zosta zamknity przez aktywistki anarchistyczne, walczce o wyzwolenie kobiet. Te zaskarbiwszy sobie zaufanie modej zakonnicy przygarny j pod swoje skrzyda i objawiajc jej tajniki idei wolnociowych, towarzysz jej w podry przez ogarnit wojn Hiszpani.
Film ten wiernie oddaje klimat hiszpaskiej wojny domowej, pokazujc determinacje walki o wolno w zestawieniu z okruciestwem wojny. Czytaj dalej »
Kraj: Dania
Reżyseria: Nikolaj Viborg
Zdjęcia: Henrik Bohn Ibsen
Rok produkcji: 2008
Język: polskie napisy
Dokument o likwidacji squatu Ungdomshuset w Kopenhadze.
Ungdomshuset – to dom w Kopenhadze przy Jagtvej 69 zbudowany 12 listopada 1897 roku. Rozpoczął działalność jako Dom Robotniczy, później stanowił ośrodek tworzenia się kolejnych ruchów społecznych: robotniczych, kobiecych, studenckich, artystycznych. Od lat 60-tych aż do 2000 roku budynek formalnie przechodził z rąk do rąk, aż wreszcie został sprzedany sekcie religijnej „Faderhuset”. Zapomniano, że domem już ktoś się zajmował, kilkuset aktywistów wkładało cała swoją energię i czas w rozwijanie działalności w tym miejscu. Założyli fundację, próbowali wykupić swój dom, bezskutecznie.
Po 24 latach istnienia jako czynna alternatywa dla kultury głównego nurtu, Ungdomshuset został przemocą wysiedlony 1 marca 2007 roku. Ewikcja doprowadziła do masowych protestów i w ciągu kilku godzin tysiące młodych demonstrantów starło się z siłami prewencji. Młodzież rzucała cegłami i barykadowała ulice. Policja na protesty odpowiedziała m.in. gazem łzawiącym typu Ferret 40, który – jak się później okazało – mógł nawet zabić. Czytaj dalej »
Film dokumentalny nakręcony przez grupę artystyczną „Dzieci Bakunina” z Rosji w hołdzie ludziom zamordowanym przez neonazistów. Na film składają się wywiady z uczestnikami ruchu antyfaszystowskiego z całej Rosji – zarówno z Antify jak i z organizacji podobnych do Polskiego „Nigdy Więcej”, filmy z demonstracji, akcji i koncertów.
W filmie wypowiada się także Stanisław Markelow, prawnik, anarchista i obrońca praw człowieka zamordowany w tym roku. Więcej o tej sprawie tutaj.
Sytuacja w Rosji jest o wiele trudniejsza niż na zachodzie. Tam ruchy faszystowskie stanowią siłę. Działanie grup nie ogranicza się do wyłażenia na ulice ze sztandarami w rocznicę jakiegoś wydarzenia i robienia marszu łysych chłopaków w zielonych koszulkach, jak to się dzieje w Polsce. Radykalni faszyści używają broni, dokonują morderstw. Władza sądownicza zbrodnie na tle narodowościowym albo ideologicznym traktuje jako akty chuligaństwa. Stan ten potęguje ponadto oficjalna propaganda państwa, mówiąca o patriotyzmie i dążeniu do budowy (a właściwie odnowy, po upadku ZSRR) imperium rosyjskiego. Czytaj dalej »
Film nakręcony przez uczestników trwającej już 3 miesiące, choć uśmierconej przez media po kilku dniach, społecznej rewolty w Grecji. U podstaw jej wybuchu leżą przyczyny historyczne oraz nędza życia codziennego w późnym kapitalizmie: ekstremalna prywatyzacja majątku społecznego, brutalne cięcia socjalne, antyspołeczne reformy rządu fanatycznie realizującego neoliberalny dogmat: kapitał jest wszystkim, człowiek niczym.
Prześladowania imigrantów, brutalność policji strzegącej niesprawiedliwego systemu, wreszcie zabójstwo nastolatka przez policjanta 6 grudnia 2008 roku wywołały falę gniewu. Według korporacyjnych mediów była to jedyna przyczyna dla której „znudzona” młodzież wyszła na ulice. Ale rewolucja społeczna dojrzewała w Grecji od dawna i wbrew medialno-rządowej propagandzie nie jest ona nieodpowiedzialnym kaprysem, ani niegroźnym epizodem. Nie można też redukować jej do młodzieżowych protestów przeciw konsumpcyjnemu stylowi życia, ponieważ jest to w równiej mierze ekonomiczna rewolta robotnicza.
28 minutowy dokument utrzymany w bojowej poetyce jest świadectwem dojrzewania i eksplozji buntu, który w swej ślepej i radosnej ekspresji odnajduje wreszcie pozytywną formę: projekt walki o lepszy świat.
film dokumentalny
reżyseria: Federic Goldberg
czas trwania: 39 minut
„Diego” to opowieść życia i walki hiszpańskiego anarchisty Diego Camacho, szerzej znanego jako Able Paz, autor biograficznej książki o Buanaventurze Durrutim jak i kilku innych książek opisujących hiszpański anarchizm jak i anarchistyczna rewolucję w latach wojny domowej. Goldberg w dość ciekawy sposób przedstawił cała historię, gdzie głównie chodziło o ukazanie osobistego zaangażowania głównego bohatera, a w mniejszym stopniu przedstawienie tego co działo się 65 lat temu w Hiszpanii. Dlatego też, konwencja filmu ogranicza się do ukazywania zdjęć i komentarzy do nich samego bohatera, ze skąpymi fragmentami filmów dokumentalnych.
Dziś, gdy zdecydowana większość uczestników hiszpańskiej rewolucji już nie żyje, pozostają nam tylko wspomnienia tych, co mieli okazję przeżyć wspaniałe chwile w gorącym okresie lata 1936 roku. Takim wspomnieniem jest też ten film, doskonale dokumentujący to, co chcieli oni przekazać przyszłym pokoleniom.
Produkcja: Francja
Rok produkcji: 2006
czas trwania: 35 min.
W ostatnich miesiącach przez Rosję przeszła na niespotykaną dotąd skalę fala zbrodni na tle rasistowskim.
Ksenofobiczne, ultranacjonalistyczne i neonazistowskie grupy dopuszczają się coraz bardziej brutalnych aktów przemocy. Chęć „oczyszczenia Rosji” rozprzestrzenia się na cały kraj. Twórcy filmu jadą do Sankt Petersburga, ochrzczonego „europejską stolicą neonazistowską”. Zamordowano tam rekordową liczbę ludzi z zagranicy, głównie afrykańskich i azjatyckich studentów oraz osób z centralnej Azji i Kaukazu Czytaj dalej »
kraj: Polska
produkcja: Niemcy, USA
produkcja: USA
Gatunek: Dramat
czas trwania: 28 minut
Produkcja: Francja